- ۱ نظر
- ۱۳ آبان ۹۳ ، ۲۰:۰۰
برخی سخن فوق را بدون مدرک و مأخذ از زبان امام صادق علیه السلام نقل میکنند. (۱) اما حقیقت این است که نمی توان برای این جمله بسیار مشهور، مأخذ و مدرکی یافت، بلکه احادیث و روایت هایی در متون مستند و معتبر وجود دارد که با این سخن، تعارض و تضادی آشکارا دارند. در اینجا چند نمونه از آنها را نقل میکنیم
به گزارش افکارنیوز،
منابع حدیث:
شیخ صدوق الامالی، الحطبی السابع و العثرون، بحارالانوار ج ۴۴، ص ۲۸۳، باب ۳۴، ثواب البکار علی مصیبته.
وسایل الشیعه، ج ۱۴، ص ۵۰۴، باب ۶۶.
در میان اعراب رسم بر این بوده کسی که خونش به ناحق و مظلومانه بر زمین ریخته میشد و انتقام آن به نحو شایستهای گرفته نمیشد پرچم سرخی بر مزار او میگذاشتند. پرچم سرخ افراشته شده بر گنبد امام حسین علیه السلام نیز از همین باب میباشد.
در زیارتی که امام صادق علیه السلام به «عَطِیه» آموخت آمده است: «شدت همبستگی و پیوند سیدالشهدا با خدا به نحوی است که شهادتش همچون ریخته شدن خونی از قبیله خدا میماند که جز با انتقامگیری و خونخواهی اولیا خدا، تقاص نخواهد شد».[1] از همین روی است که امام حسین علیه السلام را ثارالله یعنی خون خدا مینامند و خونخواهانش را لثارات مینامند.
پس پرچم امام حسین علیه السلام هم به رنگ سرخ است تا نشان دهنده این موضوع باشد که منتقم خون آن بزرگوار خود خداوند تبارک وتعالی است و خون آن بزرگوار هرگز فراموش و پایمال نخواهد شد.
از طرف دیگر این رنگ بیدار کننده همه عاشقان و دلباختگان آن حضرت میباشد که بدانند که امامشان چگونه و با چه مظلومیتی به شهادت رسیده و همانند آن حضرت همیشه آماده جانفشانی در راه خدا باشند.
این پرچم زیبای امام حسین علیه السلام به رنگ سرخ است تا به من و شما و اهالی دنیا بفهماند که از روز تاسوعا که پرچم سرخ را بر فراز چادر حسین بن علی علیهما السلام برافراشتند تاکنون همچنان جنگ با کفار و قاتلین آن حضرت ادامه دارد و این امر تا ظهور امام زمان علیه السلام که منتقم خون آن بزرگوار است ادامه خواهد داشت.
از اینروست که در فرازهای آخر دعای ندبه میخوانیم: «اَینَ الطّالِبُ بِدَمِ المَقتول بِکَربَلا»؛ (کجاست طلب کننده خون کشته کربلا؟) امام زمان شخصاً طالب خون بناحق ریخته جد مظلومش حسین بن علی علیهما السلام است و تا قیام ایشان همچنان پرچم خونخواهی مظلوم کربلا به دست با کفایت ایشان است.
امید است که انشاء الله ما هم جزو سربازان آن بزرگوار در زمان ظهورش باشیم تا از منتقمان خون سیدالشهداء قرارگیریم.
[1]. بحار الانوار، ج۹۸، ص۱۴۸ و 168.