4 نام و ویژگی برای شب قدر

1ـ قلب رمضان: امام صادق (علیه السلام) فرمودند:

«از کتاب خدا استفاده می‌شود که شماره ماه‌های سال نزد خداوند، دوازده ماه است و سرآمد ماه‌ها، ماه رمضان است و قلب ماه رمضان لیلة القدر است.»

2ـ نزول قرآن: شب قدر، شب نزول قرآن بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است.

3ـ برتر از هزار ماه: نزول همه‌ ملائکه و روح در شب قدر بر زمین و سلام دادن بر بندگان خدا نشانه شرافت آن بر هزار ماه است. امام باقر علیه السلام فرمودند:

«عمل صالح در شب قدر از قبیل نماز، زکات و کارهای نیک دیگر بهتر است از عمل در هزار ماهی که در آن شب قدر نباشد.»

4ـ آمرزش گناهان: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در تفسیر سوره «قدر» فرمودند:

«هر کس شب قدر را احیا بدارد و مؤمن باشد و به روز جزا اعتقاد داشته باشد، تمامی گناهانش آمرزیده می‌شود.»

 

آیا خواهان بخشش تمامی گناهانمان نیستیم؟

راه روشن است، تنها کمی همت می خواهد و امید!

کدام شب، شب قدر است؟

در قرآن کریم، خداوند متعال می‌فرماید:

لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر

شب قدر از 1000 ماه برتر است.

با این حال معصومین علیهم السلام به صورت دقیق این شب را مشخص نکرده‌اند! اما چرا؟

از امیرالمؤمنین علیه السلام همین سؤال پرسیده شد. ایشان فرمودند:

4 عمل کوتاه، مخصوص شب‌های قدر

این اعمال مخصوص شب خاصی نیستند و اصطلاحاً از اعمال مشترک شب‌های قدر هستند لذا می‌توانیم در هر سه شب، به جا بیاوریم.

پیوسته نگریستن به قرآن چه فایده‌ای دارد؟

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در پاسخ به این سوال که پیوسته نگریستن به قرآن چه فایده‌ای دارد؟ فرمودند:"هر کس پیوسته به قرآن بنگرد، تا زنده است، از بهره بینایی برخوردار می‏‌شود¹".

---

به گزارش شیعه آنلاین به نقل از ایسنا،‌ قرآن کریم در ماه مبارک رمضان نازل شده و تلاوت آیات قرآن و حتی نگریستن به آن در این ماه فضیلت بسیاری دارد.

در روایات اسلامی، از ماه رمضان به عنوان بهار قرآن یاد شده است و بر این اساس توصیه‌ها و سفارشات فراوانی از رسول خدا(ص) و معصومین(ع) درباره تلاوت قرآن کریم و حتی نگریستن به صفحات و آیات این کتاب انسان ساز و کلام وحی شده است.

رسول خدا(ص) در پاسخ به این سوال

خیانت بزرگ شرکت های تلفن همراه!

...در   اینجا   بخوانید...

امید بخش ترین آیه براى گناه کاران

خداى متعال در آیه 53 سوره «زمر» با لحنى آکنده از نهایت لطف و محبت، آغوش رحمتش را به روى همگان باز کرده و فرمان عفو همه گنهکاران را صادر نموده، مى فرماید: «به آنها بگو اى بندگان من که بر خودتان اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى بخشد که او بخشنده و مهربان است» (قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم). دقت در تعبیرات این آیه، نشان مى دهد که از امیدبخش ترین، آیات قرآن مجید نسبت به همه گنهکاران است، شمول و گستردگى آن، به حدى است که طبق روایتى، امیرمؤمنان على(علیه السلام) فرمود: «در تمام قرآن آیه اى وسیع تر از این آیه نیست» (ما فِى القُرْآنِ آیَةٌ أَوْسَعُ مِنْ یا عِبادِىَ الَّذِیْنَ أَسْرَفُوا...). دلیل آن نیز روشن است زیرا: 
1 ـ تعبیر به «یا عِبادِىَ» (اى بندگان من!) آغازگر لطفى است از ناحیه پروردگار.
2 ـ تعبیر به «اسراف» به جاى «ظلم و گناه و جنایت» نیز لطف دیگرى است.
3 ـ تعبیر به «عَلى أَنْفُسِهِم» که نشان مى دهد گناهان آدمى همه به خود او باز مى گردد، نشانه دیگرى از محبت پروردگار است، همان گونه که یک پدر دلسوز، به فرزند خویش مى گوید: این همه بر خود ستم مکن! 
4 ـ تعبیر به «لاتَقْنَطُوا» (مأیوس نشوید) با توجه به این که: «قنوط» در اصل به معنى مأیوس شدن از خیر است، به تنهائى دلیل بر این است که گنهکاران نباید از «لطف الهى» نومید گردند. 
5 ـ تعبیر «مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ» بعد از جمله «لاتَقْنَطُوا» تأکید بیشترى بر این خیر و محبت مى باشد. 
6 ـ هنگامى که به جمله «إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ» مى رسیم که با حرف تأکید آغاز شده و کلمه «الذنوب» (جمع با الف و لام) همه گناهان را بدون استثنا در بر مى گیرد، سخن اوج مى گیرد و دریاى رحمت مواج مى شود. 
7 ـ هنگامى که «جَمِیْعاً» به عنوان تأکید دیگرى بر آن افزوده مى شود امیدوارى به آخرین مرحله مى رسد. 
8 و 9 ـ توصیف خداوند به «غفور» و «رحیم» که دو وصف از اوصاف امیدبخش پروردگار است، در پایان آیه، جائى براى کمترین یأس و نومیدى باقى نمى گذارد. آرى، به همین دلیل، آیه فوق گسترده ترین آیات قرآن است، که شمول آن هر گونه گناه را در بر مى گیرد، و نیز به همین دلیل، از امیدبخش ترین آیات قرآن مجید محسوب مى شود. و به راستى، از کسى که دریاى لطفش بیکران و شعاع فیضش نامحدود است جز این انتظارى نمى توان داشت. از کسى که «رحمتش بر غضبش پیشى گرفته» و بندگان را براى رحمت آفریده ، نه براى خشم و عذاب، غیر از این چشم داشتى نیست. چه خداوند رحیم و مهربانى! و چه پروردگار پر مهر و محبتى!!⁽¹⁾

1. تفسیر نمونه، جلد19، صفحه521

توبه فضیل بن عیاض

«فضیل» که در کتب رجال، به عنوان یکى از راویان موثق، از امام صادق(علیه السلام) و از زهاد معروف، معرفى شده و در پایان عمر، در جوار «کعبه» مى زیست و همانجا در «روز عاشورا» بدرود حیات گفت، در آغاز کار، راهزن خطرناکى بود که همه مردم از او وحشت داشتند. 
از نزدیکى یک آبادى مى گذشت، دخترکى را دید و نسبت به او علاقه مند شد، عشق سوزان دخترک «فضیل» را وادار کرد که شب هنگام از دیوار خانه او بالا رود، و تصمیم داشت به هر قیمتى شده به وصال او نائل گردد، در این هنگام بود که در یکى از خانه هاى اطراف، شخص بیدار دلى مشغول تلاوت قرآن بود و به آیه « أَ لَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللّهِ...» رسیده بود، این آیه همچون تیرى بر قلب آلوده «فضیل» نشست، درد و سوزى در درون دل احساس کرد، تکان عجیبى خورد، اندکى در فکر رفت، این کیست که سخن مى گوید؟ و به چه کسى این پیام را مى دهد؟ به من مى گوید: اى فضیل! «آیا وقت آن نرسیده است که بیدار شوى؟ از این راه خطا برگردى؟ از این آلودگى خود را بشوئى؟ و دست به دامن توبه زنى؟! ناگهان صداى «فضیل» بلند شد، و پیوسته مى گفت: بَلى وَ اللّهِ قَدْ آنَ، بَلى وَ اللّهِ قَدْ آن: به خدا سوگند وقت آن رسیده است، به خدا سوگند وقت آن رسیده است»! 
او تصمیم نهائى خودش را گرفته بود، و با یک جهش برق آسا، از صف اشقیا بیرون پرید، و در صفوف سُعدا جاى گرفت، به عقب برگشت، از دیوار بام فرود آمد، و به خرابه اى وارد شد که جمعى از کاروانیان آنجا بودند، و براى حرکت به سوى مقصدى، با یکدیگر مشورت مى کردند، مى گفتند: فضیل، و دارودسته او در راهند، اگر برویم راه را بر ما مى بندند و ثروت ما را به غارت خواهند برد! فضیل، تکانى خورد، و خود را سخت ملامت کرد، گفت: چه بد مردى هستم! این چه شقاوت است که به من رو آورده؟ در دل شب به قصد گناه از خانه بیرون آمده ام، و قومى مسلمان از بیم من، به کنج این خرابه گریخته اند!
روى به سوى آسمان کرد، و با دلى توبه کار، این سخنان را بر زبان جارى ساخت: اللّهُمَّ إِنِّى تُبْتُ إِلَیْکَ وَ جَعَلْتُ تَوبَتِى إِلَیْکَ جِوارَ بَیْتِکَ الْحَرامِ...!: «خداوندا من به سوى تو بازگشتم، و توبه خود را این قرار مى دهم که پیوسته در جوار خانه تو باشم، خدایا از بدکارى خود در رنجم، و از ناکسى در فغانم، درد مرا درمان کن، اى درمان کننده همه دردها! و اى پاک و منزه از همه عیبها! اى بى نیاز از خدمت من! و اى بى نقصان از خیانت من! مرا به رحمتت ببخشاى، و مرا که اسیر بند هواى خویشم از این بند رهائى بخش»! 
خداوند دعاى او را مستجاب کرد، و به او عنایتها فرمود، و از آنجا بازگشت و به سوى «مکّه» آمد، سالها در آنجا مجاور بود و از جمله اولیاء گشت! 
گداى کوى تو از هشت خلد، مستغنى است اسیر عشق تو، از هر دو کون، آزاد است!⁽¹⁾

1. تفسیر نمونه، جلد23، صفحه358

انتشار فتاوای مراجع تقلید در مورد خوردن روزه در صورت مشقّت

با توجه به گرمای هوا در ماه مبارک رمضان و سؤالات متعدّد مؤمنین در مورد خوردن روزه در صورت مشقّت روزنامه خراسان مورّخ پنج‌شنبه 1392/04/27 مطلبی را انتشار دادند که مناسب دیدیم این مطلب را در سایت قرار دهیم

 فتواهای چند تن از مراجع تقلید درباره خوردن روزه در صورت مشقّت 

اگرکسی به دلیل مشقّت، روزه خود راشکست، روزه اش باطل می شود و باید قضای آن را به جاآورد و چنین نیست که بگوییم چون خوردن وآشامیدن از روی ضرورت بوده، روزه آن روزش صحیح است و نیاز به قضا ندارد. این، فتوایی است مورد اتّفاق فقها و مراجع عظام تقلید که در رساله ها و استفتائات خود آن را بیان کرده اند.

 

 برخی ازشرایط وجوب روزه 

از جمله شرایط وجوب روزه، ضرر نداشتن روزه برای سلامتی و نیز قدرت و توان جسمی بر انجام روزه و مشقّت نداشتن آن برای روزه دار است. البته به طورطبیعی روزه داری و امساک از خوردن و آشامیدن ، کم و بیش ضعف و بی حالی به دنبال دارد، به ویژه در زمان هایی که ماه رمضان در روزهای بلند و گرم تابستان واقع شده باشد و انسان ناچار باشد درحال روزه داری کارهای سنگین و انرژی بر هم انجام دهد.

حال، این سوال مطرح می شود که اولاً ضرر داشتن روزه برای مکلف را چگونه می توان تشخیص داد؟ ملاک و معیار آن چیست؟ و ثانیاً در چه شرایطی روزه دار می تواند روزه اش را بشکند؟ آیا به صرف ضعف، می توان گفت مکلف، توانایی روزه را ندارد؟ و یا اگر در حال روزه ضعف کرد، می توان گفت اجازه دارد که روزه خود را افطار کند؟

فقها در پاسخ، یقین به ضرر داشتن روزه برای انسان و یا خوف ضرر را معیار روزه نگرفتن شمرده اند و در بحث توان و قدرت بر انجام روزه هم حرجی شدن روزه و مشقّت داشتن آن را مجوز افطار و شکستن دانسته اند. با این قید که گفته اند باید قضای آن روز را بعداً به جا آورد.

پیش از بیان معیار تشخیص روزه ضرری، ابتدا فتواهای مراجع عظام تقلید را دراین باره مرور می کنیم و به این سوال ها پاسخ می دهیم که آیا همین که تشنگی بر روزه دار غالب شد می تواند روزه رابشکند؟ معیار در این زمینه چیست؟ و نظر فقها در این باره چه می باشد؟

در پاسخ باید گفت که هیچ فقیهی ضعف صرف را مجوز شکستن روزه نمی داند. معیار و مجوز فقهی برای افطار و شکستن روزه، خوف ضرر و یا حرجی بودن و طاقت فرسا بودن ادامه روزه است به نحوی که طاقت انسان طاق شود و تکلیف مالایطاق به شمار آید .در عین حال اگر روزه دار ناچار به افطار شد و روزه اش را شکست، در این جا همه فقها، انجام قضای آن روز را بر او واجب می دانند.

 

 فتوای امام خمینی(ره) در صورت مشقّت داشتن روزه 

امام خمینی (ره) در چند استفتایی که از ایشان در این باره شده است حرجی بودن را تنها مجوز افطار و شکستن روزه دانسته اند. ایشان در پاسخ به این که «دربعضی از روزهای گرم ماه مبارک رمضان، یک کشاورز نوبت آبیاری دارد درهوای گرم تابستان، آبیاری با حالت روزه تقریباً غیرممکن است یعنی طوری است که اگرشخص روزه باشد لطمه به زراعت و یا لطمه به سلامتی می زند؛ آیا این شخص می تواند روزه آن روز را افطار کند و قضای آن را بعداً بگیرد؟»، چنین فتوا داده اند: «اگر می تواند کار را ترک کند باید روزه بگیرد و اگر نمی تواند هر وقت به حرج افتاد می تواند افطار کند ولی تا در حرج واقع نشده نباید روزه را باطل کند.» (استفتائات ج1ص319)

امام (ره) در استفتای دیگری باز هم بر معیار حرجی بودن تاکید می کند: «سوال: اگر دانش آموزی امتحانات آخر سالش مصادف با ماه رمضان و تابستان شود و نتواند هم درس بخواند و هم روزه بگیرد می تواند برای این که زحمت یک سالش به هدر نرود در چند روز از ایام ماه رمضان روزه خود را افطار کند؟

جواب: باید روزه بگیرد و تا در حرج واقع نشود نمی تواند افطار کند، بلکه می تواند مسافرت کند و در سفر افطار نماید و بعد از برگشتن در آن روز لازم نیست امساک کند».

 

 فتوای آیت الله خامنه ای در باره روزه مشقّت دار 

مقام معظم رهبری حضرت آیت ا... خامنه ای هم حرجی و ضرری بودن روزه را تنها مجوز ابطال روزه دانسته اند. ایشان در استفتائاتی که در سایت معظم له منتشر شده، به سوال هایی در این باره پاسخ داده اند که متن این استفتائات از این قرار است:

 

افطار به خاطر مشقّت در اثناى روز

س: اگر شخصى جهت شغلى که دارد و نمى  تواند آن را رها کند روزه برایش حرجى باشد و همچنین افراد کم سن و سال که روزه گرفتن براى آن ها مشقّت شدید دارد، آیا از اوّل روز مى توانند افطار کنند یا این که حکم دیگرى دارند؟

ج: در فرض سؤال، هر وقت دچار حرج و مشقّت شد، مى تواند افطار کند و احتیاط واجب این است که به مقدار ضرورت افطار کرده و در بقیه روز امساک نماید.

 

ناتوانى از گرفتن روزه در آغاز بلوغ

س: دخترانى که تازه به سن تکلیف رسیده اند و روزه گرفتن بر آن ها مقدارى مشکل است، چه حکمى دارند؟ آیا سن بلوغ شرعى دختران اکمال نه سال قمرى است؟

ج: بنا بر نظر مشهور، بلوغ شرعى دختران همان تکمیل نه سال قمرى است که در این هنگام روزه بر آن ها واجب است و ترک آن به مجرد بعضى از عذرها جایز نیست، ولى اگر روزه گرفتن براى ایشان ضرر داشته باشد یا تحمل آن برایشان همراه با مشقّت زیاد باشد، افطار براى آن ها جایز است.

س: کسى که در اوایل سن تکلیف بر اثر ضعف و نداشتن توانایى، نتوانسته روزه بگیرد، آیا فقط قضا بر او واجب است یا قضا و کفّاره با هم بر او واجب است؟

ج: اگر گرفتن روزه براى او حرجى نبوده و عمداً افطار کرده، علاوه بر قضا، کفّاره نیز بر او واجب است و اگر خوف داشته باشد که اگر روزه بگیرد مریض شود، فقط قضاى روزه ها بر عهده او مى باشد.

 

خوردن روزه به خاطر مسابقه

س: آیا مى توان به دلیل داشتن مسابقه فوتبال و گرسنگى و تشنگى زیاد در آن روزه خود را خورد؟

ج: مورد سؤال مجوّز براى افطار محسوب نمى شود.

 

افطار روزه بر اثر تشنگى و گرسنگى

س: اگر شخصى که در ماه رمضان روزه دار است، در یکى از روزها براى خوردن سحرى بیدار نشود و لذا نتواند روزه را تا غروب ادامه دهد و در وسط روز حادثه اى براى او اتفاق بیفتد و روزه را افطار کند، آیا کفّاره بر او واجب است؟

ج: اگر روزه را تا حدى ادامه دهد که روزه بر اثر تشنگى و گرسنگى براى او حرجى شود و در نتیجه آن را افطار نماید، فقط قضا بر او واجب است و کفّاره اى ندارد.

 

ضرورت نوشیدن آب براى خلبان و مهمان دار روزه دار

س: اگر هواپیما در ارتفاع بالا و مسیر طولانى در حال پرواز باشد و پرواز حدود دو ساعت و نیم تا سه ساعت طول بکشد، مهمان دار و خلبان هواپیما براى حفظ تعادل خود هر بیست دقیقه احتیاج به نوشیدن آب دارند، در این صورت آیا در ماه مبارک رمضان، کفّاره و قضاى روزه بر آن ها واجب مى شود؟

ج: اگر روزه براى آن ها ضرر داشته باشد، جایز است که با نوشیدن آب افطار نمایند و قضاى آن را به جا آورند و در این حالت کفّاره بر آن ها واجب نیست».

 

 فتوای آیت الله سیستانی 

آیت ا... سیستانی هم در رساله عملیه مسئله ۱۵۶۱، تنها در صورت حرج و ضرر اجازه افطار می دهند و تأکید می کنند که باید قضای آن روز را به جا آورد. بنا به فتوای ایشان: «اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد، یا به او ضررى برسد، یا آن که به سختى بیفتد که نمى تواند آن را تحمل کند، مى تواند به اندازه اى که ترس از این امور برطرف شود آب بیاشامد، بلکه در فرض ترس از مرگ و مانند آن واجب است ولى روزه او باطل مى شود. و اگر ماه رمضان باشد، باید -بنابر احتیاط لازم- بیشتر از آن نیاشامد، و در بقیه روز از انجام کارى که روزه را باطل میکند خوددارى نماید».

معظم له در مسئله ۱۵۶۳ ضعف را مجوز شکستن روزه نمی دانند و می نویسد: «انسان نمى تواند براى ضعف روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولاً نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد».

 

روزه و ضعف

حال که فتوای آیت ا...سیستانی درباره وجوب قضا در زمانی که به دلیل مشقّت، روزه دار ناچار به شکستن روزه اش باشد، روشن شد، باید گفت فتوای ایشان در این استفتاء هم که می گویند: «اگر کارگر به دلیل تشنگی شدید نتواند روزه را ادامه دهد، در این دو صورت به احتیاط واجب باید در خوردن و آشامیدن به مقدار ضرورت اکتفا کند و از زائد بر آن اجتناب کند». همان جواز خوردن روزه همراه با وجوب قضاست. یعنی خوردن ولو درحد ضرورت موجب بطلان روزه می شود و باید پس از ماه رمضان قضای روزه را به جا آورد.

متن این استفتاء چنین است: «س: در ماه رمضان توانایی روزه گرفتن ندارد و ضعف بر او غالب می شود، آیا می تواند روزه نگیرد؟

ج: ضعف به تنهایی مجوز روزه خواری نیست، هرچند شدید باشد، مگر این که موجب حرج باشد که در این صورت خوردن جایز است و باید بعد از آن قضا کند و همچنین اگر ضعف موجب عجز از کار لازم برای کسب روزی باشد با فرض این که متمکن از کار دیگری نیست و همچنین اگر کارگر به دلیل تشنگی شدید نتواند روزه را ادامه دهد، در این دو صورت به احتیاط واجب باید در خوردن و آشامیدن به مقدار ضرورت اکتفا کند و از زائد بر آن اجتناب کند».

 

 نظر آیت الله مکارم شیرازی 

آیت ا... مکارم شیرازی هم در توضیح المسائل خود طی دو مسئله به موضوع مشقّت در روزه گرفتن اشاره می کنند و به بطلان روزه در صورت شکستن روزه به دلیل مشقّت، فتوا می دهند و می نویسند: «مسئله 1343ـ اگر روزه دار به اندازه اى تشنه شود که طاقت تحمّل آن را ندارد و یا ترس بیمارى و تلف داشته باشد، مى تواند به اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل مى شود و اگر ماه رمضان باشد باید بقیّه روز را امساک کند.

مسئله 1344ـ انسان نمى تواند به خاطر ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر به قدرى ضعف پیدا کند که تحمّل آن بسیار مشکل شود، مى تواند روزه را بخورد و همچنین اگر خوف بیمارى داشته باشد».

 

آب خوردن و روزه دار بودن خلاف اجماع فقهاست

چنان که در فتاوای چند تن از مراجع تقلید آمد در مواردی که روزه دار به دلیل مشقّت و غیرقابل تحمل شدن روزه و یا خوف ضرر می تواند روزه خود را بشکند، اما باید قضای آن روز را به جا آورد. و چنین نیست که با وجود خوردن و یا آشامیدن روزه اش باطل نشود و بتواند روزه خود را ادامه دهد و نیازی هم به قضا نداشته باشد.

به گفته آیت ا... مکارم شیرازی هیچ یک از فقها به این امر فتوا نداده است که می توان آب خورد و روزه هم بود و فتوا به آن خلاف اجماع و اتفاق فقهاست و حتی احتمال دارد خلاف ضرورت دین هم باشد.

نویسنده: محمدعلی ندائی

تصاویری از بارگاه حضرت خدیجه سلام الله علیها قبل و پس از تخریب

زنان‌ مصنوعی برای تروریست‌های سوری

پس از حرکتهایی مانند جهاد نکاح و تجاوزات تروریستهای سوری، این بار شرکت سازنده زن های مصنوعی اعلام کرده است که هیچ محدودیتی زنان مصنوعی را برای این افراد ارسال می کند و هر تعدادی که فرماندهان ارش آزاد سوریه بخواهند در اختیار آنها قرار می دهند.

به گزارش مشرق به نقل از ابنا، یک شرکت فرانسوی که سالهاست در راستای اقدامات ضد انسانی فعالیت می‌کند و زنان و مردان مصنوعی برای شهوت‌رانان می‌سازد، اخیرا در دفاع از گروهک ارتش آزاد سوریه بر آمده و اعلام کرده است که در راستای حمایت از مخالفان رژیم بشار اسد، زنان مصنوعی را برای تخلیه جنسی سربازان ارتش آزاد سوریه بصورت رایگان در اختیار آنها قرار می‌دهد و در گزارشی مفصل که یک مجله مستهجن فرانسوی آن را منتشر کرده است این اقدامش را علنی کرده است.

این شرکت همچنین اعلام کرده است که هیچ محدودیتی برای ارسال زنان مصنوعی ندارد و هر تعدادی که فرماندهان ارش آزاد سوریه بخواهند در اختیار آنها قرار می‌د‌هند‌. این زنان مصنوعی که می‌تواند همه اعمال و رفتار یک انسان واقعی را انجام دهند متاسفانه در حال توزیع در بازارهای دنیا، به ویژه کشورهای اسلامی می‌باشد.

بر اساس گزارش‌های منتشر شده صاحب این شرکت فرانسوی یکی از شیوخ قطری است که زد و بند های مالی هم با امیر جدید قطر دارد. گفتنی است تا به حال چندین محموله از این زنان مصنوعی برای تخلیه غرایض جنسی تروریست‌های ارتش آزاد سوریه که گویا دیگر زنان واقعی آنها را ارضا نمی‌کند ارسال شده است.

لازم به ذکر است که یک دستگاه تانک فرانسوی به رنگ صورتی با تعدادی از این زنان مصنوعی برای تبلیغات و جمع آوری کمک از مردم برای این حرکت به اصطلاح بشر‌دوستانه در خیابان های اصلی چند شهر فرانسه تردد کرده و محموله‌های خودشان را برای ترویست‌های سوری ارسال کرده‌اند.

ذکری که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به جوان در حال مرگ آموختند

روزی به رسول خدا صلّی الله علیه و آله خبر دادند که جوانی از مسلمانان در بستر مرگ افتاده است. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله به بالین او آمد، دید در حال جان دادن است، به او فرمودند: بگو «لا اِله اِلاّ الله»، زبان آن جوان لال شد و نتوانست این ذکر را بگوید.

تصاویری از بزرگترین مسجد جهان با گنبد چادری

مسجد شاه «فیصل» در «اسلام آباد» پاکستان یکی از بزرگترین و مشهورترین مساجد دنیاست. این مسجد پس از ساخت در 1993 تا 1996 بزرگترین مسجد جهان بود که در زمینی به مساحت 5 هزار متر مربع ساخته شده و گنجایشی معادل 300 هزار نمازگزار را دارد.

سنگ هایی که با آن شیطان زده می شود کجا می رود؟+عکس

این دستگاه، سنگ های پرتاب شده را از دیگر اشیاء و لوازمی که گاهی از روی عمد و گاهی به طور غیر عمدی به همراه سنگ ها به داخل این محل می افتند را جدا می کند.

عقیق: شاید یکی از پرسش هایی که برای بسیاری از مسلمانان جهان به ویژه حجاج به وجود می آید این است که سنگ هایی که با آن شیطان زده می شود کجا می روند؟

شیوه صحیح «تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها»/ فضیلت ذکر گفتن با تربت سیدالشهدا(ع)

در روایات اسلامی، چهار شرط برای گفتن ذکر تسبیحات حضرت زهرا(س) آمده است که توجه به آنها علاوه بر قبولی این عمل، می‌تواند آمرزش الهی را برای ما به ارمغان آورد.

 

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، بعضی از اعمالی که در میان مردم رایج است و عده بی‌شماری به انجام آنها اهتمام می‌ورزند بعضاً به تصور اینکه آن عمل صحیح است انجام می‌دهند اما در حالی که از شیوه درست آن غافل هستند، از این رو بر آن شدیم تا مواردی را که شیوع بیشتری در جامعه دارد از کتاب «عمل‌های اشتباه، پاسخ‌های صحیح» اثر حجت‌الاسلام علی سنجرانی برای علاقه‌مندان ذکر کنیم.  

عزرائیل هنگام مرگ چگونه با مؤمنان برخورد می‌کند؟!

در یکی از روایات، امام صادق(علیه السلام) پاسخ بسیار زیبایی در برابر این پرسش که «آیا مؤمن از جان کندن خود ناراحت می‏‌شود؟» داده‌اند.

آن حضرت فرمودند:

نه، به خدا، زمانی که فرشته مرگ (عزرائیل) برای ستاندن جانش می‏‌آید، او بی‏‌تابی می‏‌کند. امّا عزرائیل به او می‏گوید: ای دوست خدا، بی‌تابی مکن؛ زیرا سوگند به آن که محمّد(صلی الله علیه و آله) را برانگیخت، من از پدر مهربانی که به بالینت بیاید، با تو خوش‌رفتارتر و مهربانترم. چشمت را باز کن و بنگر.

حضرت فرمود:

رسول خدا(صلی الله علیه واله)، امیرمؤمنان، فاطمه، حسن و حسین و امامان از نسل آن‌ها(علیهم‏‌السلام)، در برابرش نمایان می‏‌شوند و به‏ او گفته می‏‌شود: این رسول خدا و ... رفیقان و همرهان تو هستند ... در این هنگام، چیزی برای او خوشتر از این نیست که جان از بدنش جدا شود و به منادی بپیوندد.

 

منبع: الکافی، ج3، ص127، ح2؛ [ به نقل از منتخب میزان الحکمة، ص520]